Hómópatía

Hómópatía er heildræn meðferð

Hómópatía er meðferð sem byggist á reglunni um að „líkt lækni líkt“. Grundvallarregla hómópatíu hefur verið þekkt síðan á tímum Hippókratesar hins gríska sem var uppi um 450 fyrir Krist og nefndur hefur verið faðir læknisfræðinnar. Hann gerði sér grein fyrir að það væru tvær leiðir til lækninga, leið andstæðna og leið hliðstæðna. Leið hliðstæðna er hómópatíska aðferðin.


Rúmlega þúsund árum seinna notaði Paracelsus, svissneskur efnafræðingur, sömu lækningaaðferð, grundvallaða á reglunni um að „líkt lækni líkt“.  Það var hins vegar ekki fyrr en á átjándu öld sem hómópatía eins og hún er stunduð í dag þróaðist fyrir tilstilli þýska læknisins og efnafræðingsins dr. Samuel Hahnemann (1755-1843).

Hómópatía hefur verið stunduð á Íslandi frá því á 19. öld og var séra Magnús Jónsson frá Grenjaðarstað einn af frumkvöðlunum hérlendis.

Árið 1993 stofnaði The College of Practical Homoeopathy (U.K.) Íslandsdeild skólans í þeim tilgangi að svara aukinni eftirspurn eftir námi í hómópatíu. Á Íslandi eru nú starfandi hómópatar sem eru útskrifaðir frá fjórum mismunandi skólum víðs vegar um Evrópu.

Heildræn meðferð
Líkaminn er í eðli sínu fær um að lækna sig sjálfur. Þessi hæfileiki kemur frá orkulind sem við kjósum að nefna lífskraftinn, eða „vital force, lebens kraft, chi, prana“, allt eftir því í hvaða menningarsamfélagi við búum. Sjúkdómar geta hrjáð okkur þegar orkukerfið er í ójafnvægi af ýmsum ástæðum. Einkenni þeirra eru í raun viðbrögð okkar við áreiti og álagi og eru merki um viðleitni líkamans til að ná aftur jafnvægi og heilsu. Heilsa einstaklings ræðst því af hæfileikanum til að aðlagast þessu áreiti og álagi. Þetta er skýringin á því að hómópatar lækna ekki fólk heldur leitast við að koma lífsorkunni í jafnvægi svo manneskjan sjálf geti náð heilsu á sinn eigin hátt.

Hómópatísk meðferð vinnur vel með annari heildrænni meðferð sem og hefðbundinni læknismeðferð. Hómópatísk meðferð getur verið vandasamt verk og ætti einungis að vera í höndum faglærðra hómópata.

„Meðferðaraðilinn á sér ekkert æðra markmið en að lækna þá sjúku, að fylgja því sem nefnist List Lækningarinnar. Æðsta hugmynd lækningar er að hún vinni ört, af værfærni og stuðli að áframhaldandi endurreisn heilsu eða að numinn sé á brott sjúkleikinn í heild og honum eytt, með fljótlegri, áræðanlegri, og skaðlausri aðferð samkvæmt viðteknum lögmálum“ *

* dr. Samuel Hahnemann,  „The Organon of Rational Healing“, 1810